هیچ و دیگر هیچ

هیچ اگر سایه پذیرد،منم آن سایه هیچ

هیچ و دیگر هیچ

هیچ اگر سایه پذیرد،منم آن سایه هیچ

هیچ و دیگر هیچ

می نویسم....
گاهی،تنها راه رسیدن به آرامش درونی من است

گاهی،آزارم میدهد.

برایم هم رنج است و هم لذت...

نه می شود رهایش کنم نه نمیخواهم که رهایش کنم.

روح مان

همه ما غذا می خوریم،باید بخوریم چون لازمه زنده ماندن است.غذا می خوریم تا انرژی لازم برای روزهای دیگرحیات مان به دست بیاوریم،شبیه این است که شارژ مجدد شویم....مثل شارژ موبایل مان که با سیم به جریان برق وصل می شود ما هم با قاشق و بشقاب غذا اتصال پیدا می کنیم.


اما....روح ما چطور؟روح انسان ها هم تغذیه می شود؟!به روح مان که نمی توانیم غذا بدهیم!!می شود؟!      ولی باید شارژش کنیم دیگر....

روح تان را چگونه شارژ می کنید؟؟....اصلا روح همه ما یکجور شارژ می شود؟

چه کاری می کنید که بعدش یک نفس عمیق می کشید و می گویید:آخیش...

یا نه،فقط یک نفس عمیق و بعدش یک تبسم ریز و دلنشین،انگار که لبخند روحتان است نه جسم تان.ها؟؟


روح تان چگونه سرحال می شود؟تفریح؟کتاب؟موزیک؟فیلم؟رقص؟مهمانی؟خرید؟تنهایی...؟!


روحتان را فراموش نکنید..... :)

روحتان به سلامت باد

  • ۹۵/۰۵/۱۹
  • پری الزمان مهرزاد

نظرات  (۱)

  • رادیو عاشقی
  • موفق باشید
    پاسخ:
    ممنونم
    شما نیز امیدوارم همیشه موفق باشید